De weg van Lenthe # 33

Het suisde en ze was als verlamd. Zelfs het knipperen met haar ogen leek teveel moeite te kosten en het deed pijn om te ademen. Lenthe leek te zweven door de ruimte terwijl haar levenloze lichaam op de grond lag. Ethan was in paniek maar kon niks doen. Hij reikte zijn hand uit maar het bewoog niet mee met zijn lichaam. Anneke was tegen de muur gepind. Het geluid van de wind bezorgde haar hoofdpijn. Ze werd misselijk van de hoge piep maar ze was te bang om haar ogen dicht te doen. Anneke was wit weggetrokken en ze vroeg zich af of ze het wel zou overleven. Ethan stond daar maar. In zijn hoofd werd het mistig en hij wist niet wat dit was, hoe dit kwam en hoe ze er weer uit kwamen. Hij maakte zich zorgen om Anneke En vooral ook Lenthe en wist niet wat de oplossing was. Zelf had hij niet door dat hij op het randje van de dood stond. Dat hij degene was die zweefde, terwijl de vrouwen met beide benen op de grond stonden. Het was een vreemde bedoening. Langzaam ebde de angst weg.