De weg van Lenthe - Page # 1

Schrijven is een grote passie van me , maar ik heb er buiten mijn blog en enkele songteksten en gedichten zeer weinig meer mee gedaan de laatste tijd. Ik besloot om het weer op te pakken en , mochten jullie het leuk vinden zo af en toe een pagina te plaatsen van het verhaal/boek waar ik aan ga beginnen.

Ik liep binnen, ik had nooit verwacht dat het me zo zou raken  als ik die verdomde vrouw weer zag.  Mijn hart brak vanaf het moment dat ze voor het eerst naar me lachte,en mijn hand brak, toen ik een wedstrijdje arm worstelen van haar verloor. Meteen wist ik dat zij de vrouw was waar ik naar op zoek was. De vrouw die mij naar de klote mocht helpen. Ik wist het al meteen, waarom moest ik mezelf de verdoemenis in helpen? Ik als stoere vent, ik die zo veel vrouwen kon krijgen moest meteen het hoogst haalbare aan de haak slaan, ik moest mij zo nodig in laten met het kwaad. Die nacht belandde ik op de eerste hulp met haar. Zij zei geen sorry, toonde geen berouw en voelde zich totaal niet schuldig, dat was meteen duidelijk.
Waarom ze met me mee ging ? Geen idee , misschien was het wel leed vermaak, maar meteen wist ik dat die avond mijn leven zou gaan veranderen. Voortaan scheen de zon s’nachts. De maan was verdorven en de sterren stonden elke ochtend aan de hemel, Ik had een fles rum op tegen de pijn in mijn hand en ik zou bij god niet weten hoe ik in hemelsnaam weer thuis ben gekomen nadat ze mijn hand in het gips hadden gedaan.  Wat ik wel weet is dat  toen ik wakker werd in mijn eigen bed ik nogal teleurgesteld was dat ik alleen was. Ik weet niet waarom maar ik had zo’n beetje verwacht dat ze naast me zou liggen.  Mijn hoofd bonkte ontzettend en ik voelde mijn maag inhoud omhoog komen. Snel deed ik weer mijn ogen dicht maar de zon had zijn doel al bereikt en ik besloot op te staan. Auw! Dat deed zeer. Even vergat ik mijn hand en wilde hem door mijn haar halen, mijn standaard move, en vandaag bleek dat een hele domme. Ik liep naar beneden om een bak koffie te zetten en daar zat ze,
nog in dat jurkje van de nacht ervoor, haar make-up intact, haar ogen stralend en haar dat zo perfect zat, dat je dacht dat je naar een foto keek . Ze vroeg hoe het met me ging, ik vroeg haar om haar naam.  Die gaf ze me niet , ze lachte een beetje schaapachtig en vroeg me hoe erg de pijn was. Ik wilde stoer doen en besloot dat ik ging doen alsof het me niks deed, mijn gezicht verraadde echter wat anders en ik besloot die stoer doenerij maar op te geven, dat ging niet werken bij deze chick.  Haar hakken lagen op de keukenvloer en ik struikelde er bijna overheen terwijl ik een poging deed om koffie te zetten.  Ze stond op , raapte ze op en gooide ze in een andere hoek , weer geen sorry, alsof het de normaalste zaak van de wereld was om bij een wild vreemde op de bank te slapen en je schoenen door het huis te smijten. Ze leek zich echter prima op haar gemak te voelen en ik durfde er ook niks van te zeggen. Mede door de pijn in mijn hand ,hoofd  en een deuk in mijn ego, mede omdat hij het gevoel had dat deze vrouw wel eens voor een hoop avontuur ging zorgen en hij wilde niet over komen als een of andere slappe lul.  Ze leek door te hebben dat hij er niet bij was met zijn gedachten en liep naar hem toe . Met een sinistere glimlach stond ze op en liep weg.  De deur uit , boem bam zo was ze er en zo was ze weg.  Geen woord,  Geen wat dan ook liep ze zijn huis uit . Zijn sleutels vond hij op de keuken tafel.  Het was maandag en hij besefte zich dat hij te laat was voor werk.  Hij vervloekte zichzelf voor het feit dat hij zich zo nodig lam moest zuipen op een zondag.  Het was een vreemde bedoening geweest en hij schaamde zich voor zichzelf.
Ethan was niet het type om zich zo  te laten gaan. Maar nadat hij gehoord had dat hij zijn promotie niet kreeg waar hij zo erg op zat te hopen , heeft hij het op een zuipen gezet .