De weg van Lenthe Page #5

Soms draait de wereld gewoon een beetje om je heen. De dagen zijn allang niet meer van jou en je nachten worden ook vast snel gestolen.
De bladeren verkleuren maar vallen niet van de bomen, maar rotten aan de takken dat ooit hun thuis was. Lenthe zat op de rand van het balkon te kijken naar de auto’s die als speelgoed over de snelweg leken te gaan.
Ze leefde niet meer maar werd geleefd, haar handelingen waren uit gewoonte en niet meer uit spontaniteit. Ze stond op at een boterham met jam en een gekookt eitje, elke ochtend opnieuw. In haar trainingspak versleet ze haar dagen , ze deed niet eens meer moeite om in de spiegel te kijken of die verschrikkelijke uitgroei bij te werken. Ze had niemand om zich heen die zich om haar bekommerde en er was ook niemand die haar zou missen.
Lenthe haar leven stelde niks voor en dat zou het ook niet meer doen.
Ze heeft te veel mee gemaakt.

Ze voelde zijn adem nog steeds op haar huid terwijl er al een half jaar verstreken was , toen ze hem voor het laatst zag.   Dromend liet ze de realiteit achter zich terwijl ze op zoek was naar een nieuwe morgen.  De wind blies zachtjes door haar haren en ze bewoog zich langzaam voort zonder terug te denken aan waar ze begon. De oorverdovende stilte achtervolgde haar maar ze gaf niet toe aan de eenzaamheid. Zij zou de juiste weg wel vinden en de witte strepen op de snelweg leidde haar terug naar de weg naar hem .

Lenthe kon niet geloven dat de tijd zo snel voorbij was gegaan en dat ze nu een manager was van een goed lopend bedrijf terwijl ze gisteren nog in haar trainingspak leefde.
Toen ze het te horen kreeg sprong ze een gat in de lucht, ging naar de kapper , trok dat ene sexy rokje aan en ging naar de kroeg.